Wat is jouw amateurkunst?
Circus is vanaf jongs af aan mijn ding. Ik kwam daar terecht via een vriendinnetje, haar moeder had ons ingeschreven voor een workshop en ik wilde blijven. In mijn klas vonden ze dat bijzonder, omdat de meesten eerder aan theater of hockey deden. Circus gaf mij juist de ruimte om van alles te proberen: de ene dag ergens in klimmen, de andere dag iets gooien of jongleren. Dat vrije, speelse onderzoeken past heel goed bij mij. Mijn docent van vroeger bracht bovendien veel muzikaliteit in de lessen, waardoor mijn blik op circus enorm verbreedde en we soms ook met live muziek experimenteerden. 

Circus voelt voor mij als een soor Gesamtkunst: je kunt er alle kanten mee op. Je kan solo werken of samenwerken, afhankelijk van je stemming of de opdracht. Veel mensen denken bij circus meteen aan clowns, maar het is zó veel meer. Ik gedij het beste in een lessituatie met anderen om me heen, terwijl ik tegelijk ook zelf train of lesgeef; die combinatie werkt heel goed voor mij. Voor volwassenen is er helaas nog weinig aanbod, terwijl juist het perspectief “kijk, dit kan óók” zo veel kan openen. En ik zou graag weer eens meer acrobatiek doen bijvoorbeeld!

Wat brengt amateurkunst onze samenleving volgens jou?
Amateurkunst geeft mensen een plek waar ze altijd met plezier naartoe gaan, een plek waar je soms zelfs andere dingen voor laat wijken. Ik ben daarin altijd gesteund door mijn ouders, en door circus heb ik veel vrienden gemaakt. Het heeft mij echt gevormd als mens, juist door de sociale component.

Door de jaren heen kwam ik steeds vaker op festivals, zoals jongleer- en acrobatiekfestivals, en die gemeenschap versterkt dat gevoel alleen maar. Ik zie ook in andere amateurkunsten wat het mensen brengt: ik volg bijvoorbeeld danslessen op hakken met een groep vrouwen, en het geeft sommigen van hen zichtbaar zóveel zelfvertrouwen. Je ziet letterlijk mensen groeien.

Het gaat uiteindelijk over je goed voelen over jezelf. Als je doet wat je leuk vindt, wat je blij maakt, leef je meer. Als je dat kwijt bent, word je matter. En het is niet alleen het creatieve of expressie geven: bij een koor zie je bijvoorbeeld dat leden elkaar opvangen. Als iemand even niet goed in zijn vel zit, merkt de groep dat. Het sociale, het samen naar buiten gaan, het omzien naar elkaar, dat is óók amateurkunst, en het scheelt soms zelfs in het sociale werkveld.

Welke andere amateurkunstenaar zou je graag een podium willen geven?
Ik zou mijn vriendinnen die in een koor zingen graag een podium geven, want meer mensen zouden moeten ervaren wat dat met je doet. Eigenlijk gun ik bijna iedereen dat anderen hun kunst zien. Ook vriendinnen en collega’s die tekenen verdienen meer zichtbaarheid; het is zo tof als anderen erdoor geïnspireerd raken om zelf iets te proberen.

Het gaat niet alleen om het resultaat, maar om de ontspanning, de trots als iets lukt, of wanneer iets mooi klinkt of er goed uitziet. Dat gevoel zou veel meer gedeeld mogen worden.

Wat heb je nodig om te floreren in je amateurkunst?
Voor circus is ruimte essentieel, en dat is vaak een uitdaging: geschikte plekken zijn schaars. Daarnaast helpt het enorm als je wordt uitgenodigd om eens te komen kijken of mee te doen. Veel mensen willen namelijk best experimenteren, maar hebben nooit de mogelijkheid gehad, of durven niet zomaar ergens aan te kloppen. Een uitgestoken hand vanuit de sector is daarom belangrijk.

Er is op sommige niveaus simpelweg te weinig aanbod. Je kunt bijvoorbeeld wel gaan turnen, maar dat heeft niet dezelfde creatieve vrijheid als circus. Meer cursusaanbod zou veel betekenen. Ook goede docenten of dirigenten, professionals die met amateurs willen en kunnen werken, zijn van grote waarde. En vooral: algemene waardering en begrip. Amateurkunst is niet zomaar vrije tijd; het draagt echt bij aan hoe mensen functioneren, ook of misschien zelfs juist op hun werk.

Tot slot zijn voorbeelden belangrijk. Als je opgroeit of woont op een plek waar iets niet gebeurt, dan weet je niet dat het überhaupt kan. Goede voorbeelden laten zien wat mogelijk is, en juist dat opent deuren. Zoals ook ik ooit door iemand de hand aangereikt kreeg.